Begin 2017 bleken de tekorten op Jeugdzorg over 2016 tot ieders verrassing zo'n 8 ton te bedragen. Wethouder Roefs beloofde de gemeenteraad een pakket maatregelen door te voeren om meer grip op de kosten te krijgen. Een rekenkamer onderzoek (op initiatief van het CDA) gaf aan dat de toegezegde maatregelen voor wat betreft de grip op de interne organisatie voldoende was, dat er nog onvoldoende maatregelen waren benoemd om het probleem van de te hoge uitkeringen aan te pakken, en dat de informatievoorziening door wethouder Roefs aan de raad onder de maat was.
Gedurende 2017 liepen de prognoses voor de uitgaven binnen het budget voor jeugdzorg voortdurend op, tot de verwachting (2e bestuursrapportage) dat er in 2017 ruim 2.6 miljoen aan kosten zouden worden gemaakt bij een begroot bedrag van 1.4 miljoen. (inmiddels is de prognose van de uitgaven opgelopen tot 2.9 miljoen, een overschrijding van meer dan 100%)
De begroting voor 2018 bracht met zich mee dat naast bovengenoemde maatregelen ook voor 2018 een aanvullend pakket van bezuinigingen noodzakelijk was van 1.25 miljoen. Dit om niet opnieuw een forse overschrijding van het jeugdzorg budget te krijgen. Hiervoor zegde wethouder Roefs de raad bij de begrotingsbehandeling toe om met een concreet pakket van bezuinigingsmaatregelen te komen.
Uit een intern onderzoek, uitgevoerd door de gemeente naar de werkwijze binnen het sociaal domein, bleek begin december dat er binnen de jeugdzorg geen invulling was gegeven aan de verbetermaatregelen zoals door wethouder Roefs toegezegd. Bij bevraging hierover in de raad bleek bovendien dat door wethouder Roefs ook niet gestuurd was op uitvoering van de beloofde maatregelen. Tussen mei en december, tijdens diverse commissie- en raadsvergaderingen heeft de wethouder hier nooit enig signaal over afgegeven.
In de raadsvergadering van 12 december, na bevraging door o.a ook het CDA over de gang van zaken, kwam Wethouder Roefs niet verder dan de belofte om in de eerstvolgende commissievergadering met een 'proces voorstel' te komen, wat niet meer inhield dan dat ze nog steeds geen concreet pakket van maatregelen kon aankondigen.
Dit was voor een meerderheid in de Raad reden om geen vertrouwen in het functioneren van wethouder Roefs te hebben waarop zij haar ontslag indiende.

Kortom: Ondanks steeds verder oplopende tekorten binnen haar portefeuille, en dan met name de jeugdzorg, is wethouder Roefs bij herhaling toezeggingen aan de raad niet nagekomen en heeft ze geen sturing gegeven aan interne veranderprocessen. Ze had zelfs in december nog steeds geen voorstellen welke concrete maatregelen ze zou gaan nemen om de ontstane tekorten terug te dringen (besparingen realiseren) en geen nieuwe tekorten meer te laten ontstaan.

De motie van wantrouwen aan het adres van wethouder Roefs kwam voor haar zeker niet als een verrassing. Het feit dat dit stond te gebeuren is uitgebreid in het college aan de orde geweest. Ook het steunen van deze motie door het CDA kan voor haar nooit uit de lucht zijn komen vallen
Al sinds april is door wethouder Splinter in het College van B&W bij herhaling zijn zorg uitgesproken over de financiële ontwikkelingen binnen het sociaal domein. Dit vanuit het beginsel: 'Geld dat er niet is kan je niet uitgeven.'
Zowel burgemeester Pelzer als wethouder Splinter hebben op verschillende momenten vanaf september aan wethouder Roefs gevraagd of ze nog wel verantwoordelijkheid kon nemen voor het door haar gevoerde beleid.
De CDA fractie is in zowel commissie- als raadsvergaderingen kritisch geweest op het functioneren van wethouder Roefs. Iets dat ondermeer blijkt uit het aanvragen van het rekenkameronderzoek.
Tijdens het tussen PK en CDA periodiek gevoerde coalitieoverleg heeft fractievoorzitter Knoops bij herhaling aangegeven dat het CDA van wethouder Roefs verwachtte dat zij haar toezeggingen aan de Raad zou nakomen.
Een week voor de raadsvergadering van 12 december, tijdens het coalitieoverleg, is besproken dat het standpunt van de CDA fractie bij een eventuele motie tegen wethouder Roefs zou afhangen van de resultaten van het interne onderzoek door de gemeente en de daarover in de raad te voeren discussie.

Kortom: Van een 'dolk in de rug' is absoluut geen sprake. Wethouder Roefs heeft ruim van te voren vele signalen gekregen dat het CDA er geen genoegen mee zou nemen wanneer ze haar toezeggingen aan de raad niet na zou komen en ze de ontstane problemen binnen haar domein niet zou oplossen.

Feitelijk heeft het CDA een motie van wantrouwen tegen wethouder Roefs gesteund. Daarop heeft de PK de coalitie opgezegd.
Een coalitie valt wanneer één der partijen geen vertrouwen meer heeft in het succesvol voortzetten van die coalitie. Het tijdstip waarop dit gebeurt is daarbij feitelijk niet relevant.
De CDA fractie was (en is) van mening dat de inwoners van Bergen op ieder moment recht hebben op openheid van zaken en een eerlijk beeld dienen te krijgen van hoe de gemeente er op enig moment werkelijk voor staat. Dus geen mooi weer spelen als de bodem van de schatkist in zicht komt!
De CDA fractie en de CDA wethouder waren niet langer bereid om collegiaal mede verantwoordelijk te zijn voor falend beleid en steeds verder oplopende tekorten, daar waar de verantwoordelijke wethouder, Lia Roefs, haar eigen verantwoordelijkheid zo overduidelijk weigerde te nemen.

Bij het overdragen van de verantwoordelijkheid voor de uitvoering van de jeugdzorg aan de gemeenten heeft het Rijk de daarbij behorende budgetten (gebaseerd op historische ervaringscijfers) gekort met 15% in de verwachting de gemeenten daarmee te stimuleren om besparingen te realiseren.
Gemeenten zouden namelijk van dichterbij veel beter regie kunnen voeren en een betere inschatting kunnen maken van werkelijk noodzakelijke zorg.
In de gemeente Bergen zijn de beschikbare budgetten echter met meer dan 100% overschreden en is er inmiddels cumulatief een miljoenen tekort ontstaan.

Kortom: Het Rijk heeft ons weliswaar feitelijk te weinig geld gegeven, maar in Bergen is onder wethouder Roefs aan jeugdzorg dus ongeveer twee keer zoveel geld uitgegeven dan het Rijk hier voorheen heeft gedaan.

De drie grote decentralisaties in de zorg, te weten de uitvoering van de participatiewet, de wet maatschappelijke ondersteuning en de jeugdzorg, betekenen voor de gemeenten in Nederland, en dus ook voor Bergen, een grote uitdaging die gepaard gaat met de nodige onzekerheden, zowel organisatorisch als financieel.
Wat je vervolgens van een gemeente mag verwachten is dat ze deze uitdaging voortvarend ter hand neemt en daarbij passende zorg verleent binnen de beschikbaar gestelde budgetten.
Passende zorg betekent nadrukkelijk niet dat je iedere aanvrager maximaal datgene geeft waar hij/zij om vraagt of denkt recht op te hebben,maar dat je aanvragen kritisch beoordeelt en het succes van de genomen maatregelen bewaakt.
Een kleine bloemlezing van zorg casussen in Bergen waar je vraagtekens bij zou kunnen zetten:

Een stel heeft door drukke werkzaamheden geen tijd om goede opvang voor de kinderen van de man te organiseren. Van verhuizen of van baan veranderen kan volgens het stel geen sprake zijn. Om niet in de financiële zorgen te raken doet het echtpaar aanspraak op jeugdzorg. Kosten voor Bergen € 95.000,- per jaar.
een gemeentelijke parkeerkaart wordt verstrekt op basis van verwijzing door een huisarts die al twee jaar met pensioen is.
Er wordt een zorgbudget toegekend om een rijschool te zoeken. Kosten voor Bergen € 3000,-
Een behandeling van een jongere is afgelopen. Zij vindt het echter fijn om elke week een uur met de begeleider te praten. Duidelijke noodzaak blijkt niet uit dossier. Kosten voor Bergen € 2000,-
Ouders zitten in een vechtscheiding waardoor de kinderen geestelijke problemen krijgen en jeugdhulp wordt ingeschakeld. De vechtscheiding wordt niet aangepakt. Kosten voor Bergen € 25.000,-
Een consulent wil een beschikking voor een vrouw met dagbesteding verlengen. Om het dossier 'rond' te krijgen is geprobeerd op te nemen dat de vrouw dement is en dus niet geweigerd kan worden. Kosten voor Bergen € 8000,-
Iemand met gebrek aan sociale omgangsvormen krijgt als therapie aangeboden om paard te rijden op een manege. Hoewel de consulent aangeeft dat ze op de fiets naar de manege kan gaan worden toch de taxikosten vergoed. Kosten voor Bergen € 3000,-
Een jongere uit Bergen wordt door een taxibedrijf uit Nijmegen naar een zorg locatie in Bergen gehaald en gebracht. Kosten voor Bergen: € 3000,-
De gemeente krijgt facturen voor een jongere die vier zorg producten bij vier zorgaanbieders afneemt. Bij dossier controle en vervolgens navraag bij de aanbieders blijken twee producten niet meer te worden afgenomen. Gelukkig wordt e.e.a. met terugwerkende kracht gecorrigeerd.
Een gezin beëindigt zelfstandig het contract met een zorgaanbieder wegens slechte prestaties en gaat zelf op zoek naar een andere aanbieder. De niet presterende zorgaanbieder wordt niet aangesproken en er vindt geen terugvordering plaats. Kosten voor Bergen € 8000,-
Iemand rijdt met een scootmobiel tegen een stilstaande tractor aan. In plaats van de schade te claimen bij de WA verzekering vergoedt de gemeente de reparatie. Kosten voor Bergen € 600,-
Iemand krijgt op kosten van de gemeente een sproei- en föhninstallatie op de badkamer geïnstalleerd. Kosten € 1400,-
Iemand krijgt een woningaanpassing van € 60.000,- waarvoor een eigen bijdrage van € 300,- /maand wordt berekend. Er wordt slechts € 18,- per maand in rekening gebracht.
Er wordt door de gemeente geen regie gevoerd via leefplannen op verschillende zorgproducten die via verschillende aanbieders worden ingekocht.

Een gezin met 2 kinderen ontvangt 11 verschillende producten bij 5 aanbieders. Kosten voor Bergen € 265.000,- in 2017
Een gezin met 1 kind ontvangt 4 verschillende producten bij 4 aanbieders. Kosten voor Bergen € 122.000,- in 2017

Doordat zorg beschikkingen over de grenzen van een begrotingsjaar heen worden afgegeven loopt het budget voor het volgend jaar vol en is er geen budget meer voor nieuwe gevallen. Bovendien is er geen ruimte voor tussentijdse evaluatie van nut en noodzaak van een beschikking.